Greek 1: The Alpha's Bride

Chapter 42: Kabanata 41

Kabanata 41:

Sacrifice

_________

Clarity

Agad akong napalingon sa likuran ko ng marinig naming lahat ang sigaw ni Sarfie. She pulled the

trigger towards me kaya hindi ako nakakilos.

I just closed my eyes and waiting for the bullet to shoot me pero tila isang minuto na akong nakapikit

pero wala pa ring tumatamang bala sa katawan ko.

"Kaleb!"

Lahat ay dinaluhan si Kuya Kaleb na ngayon ay nakahandusay sa sahig habang punong-puno ng dugo

ang damit niya.

N-no..

Hindi ito maaari. Nanaginip lang ako!

Pumunta ako sa direksiyon ni Kuya Kaleb and tears started to flow from my eyes. No, hindi siya

pwedeng mamatay.

"K-kuya please... fight for your life."

Kuya Kaleb just smiled at me and he look at Celine direction. Celine is currently crying habang hawak-

hawak ang pugot na ulo ni Sarfie.

W-why?

Bakit niya ibinuwis ang buhay niya para sa akin?

"C-clarity... I'm sorry kung nagsinungaling ako sa'yo noon and I hope na napatawad mo na ako." He

coughs kaya mas lalong rumagasa ang dugo sa kaniyang labi.

"K-uya! No! Don't say that! Matagal na kitang napatawad and just forget about that thing. P-please..

'wag mo ulit akong iwan."

Umiling siya sa sinabi ko then he caress my cheeks, "N-no matter what happened, I'm s-still your

brother. Poprotektahan kita kahit mawala.. a-ako."

Lalo akong napaiyak dahil sa sinabi niya. Bakit kailangan may mag-sakripisyo ng buhay ng dahil lang

sakin?!

"Queen, Lei, I'm sorry."

Umiiyak lang si Ina sa isang tabi habang inaalo ito ni ama. I looked immediately at Kier, "Ethan!

Please.. pagalingin mo ang kuya ko."

He shook his head, "I can't. Pinipigilan niya ako."

Taka kong nilingon si Kuya pero nakangiti lamang ito sa akin. W-what? Anong ibig sabihin ni Ethan na

pinipigilan siya nito?

"Don't bother, Clarity Leere. I.. I need to rest. Take care of yourself and I love you."

He kissed me on my forehead bago nilingon si Celine and he mouthed 'Iloveyou' to her kaya mas

lalong napahahulgol si Celine.

Sa sandaling iyon, kusang pumikit ang mga mata ni Kuya Kaleb kasabay ng pag-iyak ng lahat na

naroroon.

Clarity All text © NôvelD(r)a'ma.Org.

_________

"Are you okay now?"

Napalingon ako kay Kier ng banggitin niya iyon. It's been 3 days ng mangyari ang pagkamatay ni Kuya

Kaleb at lahat ay nakiki-dalamhati sa amin ngayon.

"Do you think?"

"No."

I just sighed from what he said. That 3 days without my brother was so melancholy. I'm very thankful

that he sacrificed his own life for me, but I'm not glad that he's dead now.

"Why don't you go at his burial?"

"I can't. I can't stand seeing my brother in the coffin."

Pati si Cece ay hindi tumitigil sa pag-iyak. Lagi siyang wala sa sarili habang tinititigan ang litrato ni

Kuya. Alam kong malungkot sila Ina at Ama pero 'di ko sila nakikitang umiiyak.

Siguro iyon ang nakalagay sa Unang Henerasyon para sa kanila. Wala silang emosyon at damdamin.

"I think you need to go."

I raised my eyebrow on him, "And why is that?"

He just smiled at me bago ako hatakin palabas ng Mansiyon. Pinipilit kong kunin ang kamay ko sa

kaniya pero sadyang malakas ang pwersa.

Okay. Whatever.

"Where are we going, Kier?"

"Gresfet Garden."

I stiffened kaya tumigil si Kier sa paghatak sa akin. Doon nakaburol si Kuya at.. hindi ko siya kayang

makitang nandoon.

Hindi ko kaya.

Hindi ko talaga kaya.

"Today is the last day. Let's go."

Nagpatianod nalang ako kay Kier hanggang sa makarating kami. All eyes are on us. Sino nga ba

namang hindi mapapatingin sa magkahawak kamay naming dalawa?

Ohh. This is so bad.

"Clarity."

"Ina."

Nakaakbay si Ama sa kaniya habang lumalakad palapit sa aming dalawa. Tinanguan lamang sila ni

Kier bago umalis, "Bakit ngayon ka lang nakarating Anak?"

Mabilis akong yumakap kay Ina habang humagulgol ng yakap, "Ina, I miss my brother."

"Hush now Clary, masaya na ang Kuya mo kung nasaan man siya ngayon."

Lumingon ako kay Ama bago tumango. Oo, tama. Kailangan ko na sigurong kalimutan iyon para

matahimik na rin ang kaluluwa ni Kuya Kaleb.

I step forward to look at my brother's coffin. Nandoon si Cece habang nakatitig lamang dito. Hinagod ko

ang likod nito.

"Cece— what the?!"

Lumingon ako sa kabaong ni Kuya pero wala siya sa loob. Pinikit ko ang mata ko at lumingon muli

doon pero wala talaga don ang bangkay ni Kuya.

"Clarity, are you okay?"

I shookt my head. Iniwan ko si Celine doon at umupo na lamang sa upuan. What is happening to me?

"Follow me."

Napalingon ako sa likuran ko ng may marinig akong boses. Tumayo ako at sinundan ang tinig na iyon.

Nakaratinh ako sa dulo ng Gresfet Garden at may nakita akong lalaking nakatayo.

I blink, "Kuya?"

Napalingon siya sa akin bago ngumiti, "Yo Cl!"

H-how come?

Iminuwestra niya ang kaniyang kamay na tila pinapalapit niya ako sa kaniya. Lumapit naman ako at

bigla niya akong niyakap.

"I miss you, Clarity."

"I miss you too, Kuya."

Gulong-gulo ako, litong-lito. Ano ang nangyayari sa akin? Ano 'to?

"I'm not real." I looked at him, "Nagpakita lang ako sa'yo dahil may mahalaga akong sasabihin. Kunin

mo ang papel na nasa loob ng cabinet ko. Kulay asul ito, iyon lamang ang mahihiling ko at sana tuparin

mo."

Pinanliitan ko siya ng mata, "What do you mean?"

"Kung ano ang nasa loob ng papel ay gawin mo. Maasahan ba kita?"

Dali-dali akong tumango bago yumakap ulit sa kaniya. This is so heart melting, pakiramdam ko ay

nandito pa siya pero ang totoo ay kaluluwa lamang niya ang kausap ko.

Humagulgol ako ng iyak habang siya ay tahimik lamang na pinapatahan ako, "I need to go. Always

remember that, I love you Clarity."

"I love you too, Kuya."

He smiled.

Then he fades.